Recesja to obnażenie zęba i korzenia w miejscu, które powinno być pokryte dziąsłem lub kością, gdy recesja jest głęboka. W wyniku recesji dochodzi nie tylko do powstania problemów estetycznych (asymetria w wyglądzie, czarne nieestetyczne trójkąty), ale również problemów bólowych. Dochodzi do nadwrażliwości na bodźce termiczne (ciepło, zimno), mechaniczne (dotyk, szczotkowanie) i chemiczne (kwaśne czy słodkie pokarmy). Recesje predysponują także do rozwoju próchnicy w obrębie obnażonego korzenia.
Mogą one powstawać z powodu uszkodzeń mechanicznych dziąsła (zbyt twarde szczoteczki do zębów), na skutek nieprawidłowej techniki szczotkowania zębów, jak również poprzez złogi kamienia nazębnego, nawracające stany zapalne dziąseł i na skutek utraty zębów sąsiednich. Mogą do nich predysponować czynniki genetyczne i wady zgryzu.
W leczeniu recesji wykonuje się kilka rodzajów zabiegów chirurgicznych.
Są to:
- przeszczep tkanki pobranej z podniebienia,
- dokoronowe przesunięcie płata błony śluzowej z okolicy recesji
- zastosowanie metody sterowanej regeneracji tkanek
W obrębie każdej z metod dostępne są różne typy zabiegów. Lekarz na podstawie badania pacjenta i analizy czynników miejscowych wybiera jego odpowiedni rodzaj. Na wybór techniki zabiegu wpływa między innymi klasa recesji, jej głębokość i szerokość, stopień utraty brodawki międzyzębowej, zasięg recesji (ilość zębów nią objętych), grubość i szerokość dziąsła przyczepionego , stosunek recesji do linii uśmiechu, kształt podniebienia i grubość pokrywającej je tkanki